Lauk Cucuk :: Dongeng

Aya hiji lalaki, ménak pilemburan keur niis di hiji sasaungan anu aya di sawahna. Kebeneran kawénéhan mireungeuh widadari keur marandi di walungan anu teu jauh ti paniisan ménak téa. Eta ménak téh ngeteyep mapay nu bala inti-intipan rék pangangguran ngiwat pakéan salah saurang widadari anu keur jarongjon mandi. Gunyunyut pakéan nu numpuk di sisi walungan téh dicokot sapangadeg, dikélék disumputkeun buni pisan. Atuh dina waktuna arenggeus mandi, salah saurang widadari teu bisa maké baju, kapoosan bajuna euweuh. Lagu baturna baralik ka tempat asalna deui di kahiangan, manehna mah ngan bati ngaheruk mikiran kumaha nya pilampaheun moal enya rék bubulucunan. Hinghing ceurik ditaringgalkeun ku babaturanana.

Keteyep disampeurkeun deui ku ménak. Bari aluman-alimen éra anu taya papadana, Néng Putri disampeurkeun ku nu lain muhrimna téh, kapaksa kakayidan pasini janji pasang subaya nyumponan kahayang ménak, daék dipirabi bari dumuk di pilemburan, sawios digentos anggoan oge cenah. Sareng deui, mangga akang mirabi abdi asal kedah tiasa ngéstokeun kahoyong abdi deuih. Akang ulah rék gana-gana pipilueun kana urusan sareng padamelan istri.

Geus kakayidan ti dua pihakanana kitu mah, éta ménak jeung nyi putri téh bumen-bumen di pilemburan, lembur ménak téa.

Dina hiji mangsa ménak téh teu nohonan jangjina. Nyi Putri bendu. Bus ka jero leuit, tadina mah pundung bari rék nyumput, ngan sabot ngaguar-guar tumpukan paré di hiji juru leuit panyumputanana, tamba kesel ngadon nyirekem, ari goréhél téh papakéan aslina anu baréto disumputkeun ku nu cunihin téh kapanggih ti dinya, henteu kahaja. Teu talangké rap disalin, biur ngapung ka kahiangan.

Atuh ménak téh saban wanci gawéna ngahurungbalung. Wuyung liwung migandrung nu pundung, sedih kingkin mikiran anu ngaleungit ngahiang teu terang raratanana.

Pikeun ubar kakeueung, tamba ngalangeu ngadaweung ngabangbrang tineung, ménak seja nisskeun pikir, ngababakan nyieun éémpangan leutik di tengah sawah deukeut tempat baréto putri marandi. Susuganan nya bisa kaeupanan kabita ku émpang anyar anu caina canémbrang hérang pikeun siram di dinya. Tapi lawas, didagoan, dipapantes bakal jol atawa ngurunyung ngadon siram téh saukur bati dina lamunan ukur dina gambar ciciptan wungkul, nu puguh mah ngan bati cau ambon dikorangan, cau lampe mah ka pipir-pipir. Lalaki ambon sorangan, awéwé mah teu mikir-mikir.

Unggal waktu sok ngahaja urang lembur loba nu disauran pikeun ngabaturan ruang-riung di saung babakan anyar. Ngahaja curak-curak barangtuang balakécrakan malar nu sok malaweung ngadaweung ngalangeu jarauh panineungan tiasa kabangbrangkeun sakeudeung-keudeungeun. Réngsé barangdahar, ménak téh kageterkeun angen kaoyagkeun pikiran maké hayang ngalungkeun cucuk lauk anu nyésa ngajepat dina piring urut alasna. Lung dialungkeun ka tengah empang anyar jieunanana téa. Dumadakan éta cucuk lauk anu limit téh bet jadi dagingan deui, aya sisitan, aya huluan aya buntutan sakumaha wajudna lauk cai. Ngan aya tambahna tina lauk anu séjénna, bet rimbil ku cucuk, sajaba sisit jeung cécépétna téh. Atuh rada ahéng, barang katénjo mimiti ngadudibeg tuluy sosoloyongan dina balong. Kokocépatan dina émpang antukna jadi tontonan balaréa. Ibur salelembur, éar sapadesaan, aya lauk ahéng. Rimbil ku cucuk dina awakna. Karuhan wé jadi tontonan nu matak panasaran hayang nyaho di kieuna ulah ngan sakadar béja. Brul merul nu ngajugjug ti jarauhna, daratang nu ti anggangna, jadi ngabeungharkeun ménak téa. Anu datang téh dikarcis. (Pindo Catur: Akub Sumarna / Galura)